THE BIG SELLOUT

Το εξαιρετικά επίκαιρο γερμανικό ντοκιμαντέρ με τον ενδεικτικό τίτλο "Το Μεγάλο Ξεπούλημα" καταπιάνεται με τις συνέπειες της ασύδοτης και ασύστολης ιδιωτικοποίησης βασικών κοινωνικών αγαθών που από τη σφαίρα του δημόσιου και του κοινωφελούς μεταβαίνουν σ' αυτή του ιδιωτικού και του εμπορευματοποιήσιμου.

Οι βασικές ενότητες που απαρτίζουν την αφήγηση εστιάζουν στις συνέπειες που έχει ένας τέτοιος μετασχηματισμός στο κοινωνικό σύνολο μέσα από τέσσερις χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

α) Την ιδιωτικοποίηση της εταιρείας παροχής ηλεκτρικής ενέργειας στην Νότιο Αφρική που είχε σαν αποτέλεσμα την όξυνση των ήδη τεράστιων κοινωνικών ανισοτήτων καθώς ολόκληρα χωριά-παραγκουπόλεις- τυλίχθηκαν στο σκοτάδι επειδή η αγοραστική δύναμη των κατοίκων τους ήταν αδύνατο να ανταποκριθεί στην αύξηση των τιμών. Στην αδυναμία αυτή η εταιρεία αντέδρασε με την αναμενόμενη κοινωνική αναλγησία.

β) Το φιάσκο των ιδιωτικοποιήσεων των βρετανικών σιδηροδρόμων που συνετελέσθη επί κυβερνήσεως Τζον Μέιτζορ, ολοκληρώνοντας την υπονομευτική πολιτική επί σειράς ετών της Θάτσερ. Με την πώληση του σιδηροδρομικού δικτύου σε καμιά δεκαριά διαφορετικές εταιρίες η ποιότητα των προσφερομένων υπηρεσιών έπεσε κατακόρυφα και η ελλιπής συντήρηση του δικτύου οδήγησε σε δύο από τα μεγαλύτερα και πιο πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα στην ιστορία της Βρετανίας. Εταιρίες έρχονταν και παρέρχονταν με μόνο κοινό παρονομαστή τις κακές υπηρεσίες καθότι το βραχυπρόθεσμο κέρδος που αποτελεί πάγια επιδίωξη κάθε επιχείρησης και αυτό έρχεται σε άμεση αντινομία με μακροπρόθεσμα και μη άμεσα κερδοφόρα έργα συντήρησης και επέκτασης του δικτύου που είναι αναγκάια για την προσαρμογη του στα διαρκώς μεταβαλλόμενα δεδομένα.

γ) Την ιδιωτικοποίηση του συστήματος υγείας της Μαλαισίας που αποκόπτει άμεσα χιλιάδες απόρους από το δικαίωμα στη ζωή.

δ) Την πώληση της δημόσιας εταιρείας ύδρευσης μια πόλης της Βολιβίας σε μια εταιρεία αμερικανικών συμφερόντων που είχε ως άμεση συνέπεια τον τριπλασιασμό της τιμής του νερού. Η κοινωνική αντίδραση ήταν τόσο ισχυρή που οδήγησε μετά από αιματηρές συμπλοκές στην ακύρωση της συμφωνίας και της επιστροφής του ελέγχου των υδατίνων πόρων σε δημόσια χέρια.

Η ταινία μπορεί να εστιάζει κυρίως σε επιμέρους περιπτώσεις, δεν παραλείπει όμως να καταστήσει σαφή τα ιδεολογήματα που στήριξαν και καλλιεργούν τέτοιες πρακτικές και που εκπορεύουν από Διεθνείς Οργανισμούς σαν την Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου. Τα έωλα και καθαρά συμφεροντολογικά επιχειρήματα υπέρ τέτοιων πρακτικών ξεπουλήματος που στοχεύουν στον σταδιακό μετασχηματισμό του "κράτους πρόνοιας" σε "αγορά πρόνοιας", με το τελευταίο να αποτελεί κάτι παραπάνω από οξύμωρο σχήμα, αναδεικνύονται σε ικανοποιητικό βαθμό από αυτό το καλογυρισμένο και καίριο ντοκιμαντέρ που αν μη τι άλλο προϊδεάζει για το τι μέλλει γενέσθαι στον επερχόμενο κοινωνικό μεσαίωνα.

Διάρκεια: 1 ώρα, 26 λεπτά

THE END OF POVERTY?

Το παγκόσμιο φιλμ για την αρχιτεκτονική της φτώχειας, με αφήγηση του Μάρτιν Σιν.
Με τόσο πλούτο στον κόσμο, γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν τόσοι φτωχοί; Μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού καταναλώνει πάνω από το 85% των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων; Υπάρχει περίπτωση να έρθει ποτέ το τέλος της φτώχειας;

Με αφετηρία κάποια ερωτήματα που έχουμε συνηθίσει να προσπερνάμε, ο Φιλίπ Ντιάζ συναντιέται με νομπελίστες οικονομολόγους, ανασυνθέτει την ιστορία της παγκόσμιας εκμετάλλευσης από την εποχή της αποικιοκρατίας μέχρι σήμερα και προτείνει τη νηφάλια επιστημονική σκέψη ως απάντηση στην επικρατούσα λογική του εντυπωσιασμού και των απλουστεύσεων. Το φαινόμενο της φτώχειας, σύμφωνα με το ντοκιμαντέρ The End of Poverty του ακτιβιστή και βραβευμένου σκηνοθέτη Philippe Diaz, δεν είναι καθόλου «ατύχημα». Η παγκόσμια φτώχεια δεν προέκυψε έτσι απλά. Έχει τις ρίζες της στην εποχή της αποικιοκρατίας, της δουλείας, της δια της βίας κατάληψης της γης και των φυσικών πόρων. 

Σήμερα δε, επιβιώνει χάρη στις «ελεύθερες αγορές», τις άδικες φορολογικές, εμπορικές πολιτικές και την τοκογλυφική διαχείριση του χρέους. Οι πλούσιες χώρες εκμεταλλεύονται τις πιο αδύναμες και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους, και το χρήμα συσσωρεύεται στους πλούσιους χωρίς να γίνεται δίκαιη αναδιανομή προς τους φτωχούς.

Διάρκεια: 1 ώρα, 44 λεπτά

WE ARE LEGION: The Story of the Hacktivists

Το Ντοκιμαντέρ «Είμαστε Λεγεώνα: Η ιστορία των χακτιβιστών”, μας ταξιδεύει στον πολιτισμό και την ιστορία των Anonymous. Η ταινία εξετάζει τις πρώτες ομάδες «χακτιβιστών» όπως οι Cult of the Dead Cow και Electronic Disturbance Theater, και καταλήγει στους Anonymous και το ξεκίνημα της ιστοσελίδας 4Chan. Μέσα από συνεντεύξεις με άτομα που ανήκουν στην ομάδα, κάποια από τα οποία μόλις αποφυλακίστηκαν ή περιμένουν να εκδικαστεί η υπόθεσή τους, όπως επίσης και ακαδημαϊκούς, συγγραφείς και μεγάλους «παίκτες» που συμμετείχαν σε διάφορες «επιδρομές», το ντοκιμαντέρ προβάλει την εξέλιξη όλων αυτών που συμμετείχαν σε αθώες φάρσες, μέχρι την πλήρη μεταμόρφωσή τους σε ένα παγκόσμιο κίνημα.

Διάρκεια: 1 ώρα, 33 λεπτά

THE WAR ON DEMOCRACY

Στην εκμετάλλευση της Λατινικής Αμερικής από τις Η.Π.Α και το πραξικόπημα που θα γινόταν με την ανατροπή του Τζάβες, το 2002, κάνει αναφορά το ντοκιμαντέρ αυτό. “Μια νέα εποχή αρχίζει για την Γουατεμάλα, κατά την οποία θα υπάρχει ευημερία για τον λαό, αλλά και ελευθερία”. Αυτά τα λόγια σήμαιναν και την πραγματοποίηση τους;

Διάρκεια: 1 ώρα, 33 λεπτά

PSYWAR

Ένα ντοκιμαντέρ που αναφέρεται στην δύναμη της προπαγάνδας και πως η δημοκρατία μεταλλάχθηκε σε τέτοια κατάσταση ώστε να μην αποτελείτε από καμία αρχή όπως στην αρχαιότητα. Η ελίτ κοινωνική τάξη, οι πόλεμοι, η προπαγάνδα, όλα αυτά κάπως συνδέονται.


Διάρκεια: 1 ώρα, 39 λεπτά

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΜΜΕ

Ένας χρήστης του διαδικτύου δημιούργησε το ντοκιμαντέρ για να σχολιάσει τον ρόλο των ΜΜΕ στην οικονομική κρίση. Πως όλα γυρίζουν γύρω από το χρήμα; Ποια είναι η πραγματική του αξία και γιατί τα ΜΜΕ θεώρησαν την ένταξη μας στο ΔΝΤ ως αναγκαία;

Διάρκεια: 35 λεπτά

TRANCE-FORMATION (2012)

Η πολιτική ανυπακοή δεν είναι το πρόβλημα μας. Το πρόβλημα μας είναι η πολιτική υπακοή. Το πρόβλημα μας είναι ότι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν υπακούσει τις διαταγές των αρχηγών και εκατομμύρια έχουν πεθάνει εξαιτίας αυτής της υπακοής. Το πρόβλημα μας είναι ότι άνθρωποι είναι υπάκουοι σε όλο το κόσμο αντικρίζοντας τη φτώχεια, την ασιτία, την ηλιθιότητα και την απανθρωπιά. Το πρόβλημα μας είναι ότι άνθρωποι είναι υπάκουοι σε όλο τον κόσμο ενώ οι φυλακές είναι γεμάτες με μικρό-κλέφτες, ενώ οι μεγάλοι κλέφτες κυβερνούν τις χώρες. Αυτό είναι το πρόβλημα μας. -Χάουαρντ Ζιν

Ο Συμπαντικός Νόμος υπερβαίνει όλους τους άλλους.
1. Κανένας άνδρας ή γυναίκα εντός ή εκτός κυβέρνησης θα εφαρμόσει βία, ή απειλή βίας ή απάτη ενάντια στη ζωή μου και τη περιουσία μου και οποιοδήποτε και όλες οι συμβάσεις στις οποίες είμαι συμβαλλόμενος και για τις οποίες δεν μου δίνεται πλήρης γνωστοποίηση, είτε φέρουν την υπογραφή μου ή όχι, είναι άκυρες σύμφωνα με την κρίση μου.

2. Μπορώ να ασκήσω ισχύ σε αυτοάμυνα ενάντια σε οποιοδήποτε παραβιάζει τον Νόμο 1.

3. Δεν θα υπάρχουν εξαιρέσεις στους Νόμους 1 και 2.

Διάρκεια: 1 ώρα, 36 λεπτά

CENTURY OF ΤΗΕ SELF

Αποτελούμενο από τέσσερα μέρη, αυτό το μοναδικό ντοκιμαντέρ είναι ότι καλύτερο στο πεδίο του. Επιδιώκει να αναλύσει την πρόσφατη οικονομική κρίση και τη σημερινή κατάσταση στο κόσμο, πώς οι θεωρίες του Σίγκμουντ Φρόιντ χρησιμοποιήθηκαν για τον έλεγχο των λαών και πώς αυτές οι αντιλήψεις χρησιμοποιήθηκαν τελικά από τις εταιρίες για να χειριστούν τους καταναλωτές στην αγορά των προϊόντων τους.

Μέρος Πρώτο – Οι Μηχανές της Ευτυχίας
Η ιστορία για την σχέση μεταξύ του Φρόιντ και του Αμερικάνου ανιψιού του Έντουαρντ Μπέρκινς ο οποίος είναι ο άνθρωπος που ανακάλυψε το επάγγελμα των δημοσίων σχέσεων την δεκαετία του 1920 και ήταν ο πρώτος που υιοθέτησε τις ιδέες του Φρόιντ για την χειραγώγηση των μαζών. Έδειξε στις Αμερικάνικες εταιρίες πως να πείσουν τους ανθρώπους να θέλουν αντικείμενα που δεν χρειάζονται. Ήταν ο αρχιτέκτονας της σύγχρονης τεχνικής της μαζικής καταναλωτικής πειθούς και ένας από τους κύριους υπεύθυνους για την κυρίαρχη δομή του σημερινού κόσμου που βασίζεται σε ένα καταναλωτικό εγωιστικό εαυτό…

Μέρος Δεύτερο – Η Εφαρμοσμένη Μηχανική της Συγκατάθεσης 
Σε αυτό το επεισόδιο πως αυτοί που ήρθαν στην εξουσία μετά τον πόλεμο χρησιμοποίησαν τις ιδέες του Φρόιντ για το ασυνείδητο μυαλό, ώστε να ελέγξουν τις μάζες. Πολιτικοί και σχεδιαστές πίστεψαν τις ιδέες του Φρόιντ ότι βαθιά μέσα τους όλα τα ανθρώπινα όντα ήταν επικίνδυνα χωρίς λογική, γεμάτα επιθυμίες και φόβους. Ήταν πεπεισμένοι ότι αυτό ήταν που οδήγησε στην βαρβαρότητα της ναζιστικής Γερμανίας και ήθελαν να βρουν τρόπους να ελέγξουν αυτόν τον κρυφό εχθρό μέσα στο ανθρώπινο μυαλό. Η κόρη του Φρόιντ, Άννα, μαζί με τον ανιψιό του Έντουαρντ Μπέρκινς παρείχαν την κεντρική φιλοσοφία. Οι ΗΠΑ και η CIA έκαναν πράξη τις ιδέες τους αναπτύσσοντας τεχνικές χειραγώγησης και ελέγχου των μυαλών των αμερικάνων πολιτών. Αυτός ήταν ο μόνος τρόπος, πίστευαν, που θα μπορούσε να εφαρμόσει την δημοκρατία και μια σταθερή κοινωνία καταπιέζοντας την βαρβαρότητα που κρυβόταν κάτω από την επιφάνεια.

 

Μέρος Τρίτο – Υπάρχει ένας αστυνομικός μέσα στο κεφάλι μας: Πρέπει να καταστραφεί 
Την δεκαετία του ’60 ένα ριζοσπαστικό γκρουπ ψυχοθεραπευτών αμφισβήτησε των επιρροή που είχαν οι ιδέες του Φρόιντ στην Αμερική. Αυτοί, ήταν εμπνευσμένοι από τις ιδέες του Γουίλιαμ Ράιχ, ενός μαθητή του Φρόιντ, που στράφηκε εναντίον του και ο οποίος ήταν μισητός από την οικογένεια του Φρόιντ . Ο Ράιχ πίστευε ότι ο εσωτερικός εαυτός δεν έπρεπε να καταπιεστεί και να ελεγχθεί αλλά αντίθετα να ενθαρρύνετε να εκφραστεί. Μέσα από όλο αυτό δημιουργήθηκε ένα νέο πολιτικό ρεύμα που υποστήριζε την δημιουργία ενός νέου ανθρώπινου όντος ελεύθερου από την ψυχολογική καταπίεση η οποία είχε εφαρμοστεί στο ανθρώπινο μυαλό από τις εταιρίες και τους πολιτικούς. Σε αυτό το επεισόδιο θα δούμε πως αυτό το κίνημα αναπτύχθηκε δραστικά και πως σύντομα οι εταιρίες συνειδητοποίησαν ότι τελικά αυτή ήταν μία από τις μεγαλύτερες τους ευκαιρίες, ενθαρρύνοντας τον κόσμο να νοιώσει ότι είναι μοναδικές προσωπικότητες και παράλληλα πουλώντας τους τρόπους για να εκφράσουν αυτή την μοναδικότητα στρεφόμενοι πάλι σε Φροϋδικούς αναλυτές ώστε να αναγνωρίσουν τις βαθιές επιθυμίες του «νέου» εαυτού.

 

Μέρος Τέταρτο – Οχτώ άνθρωποι πίνουν λίγο κρασί στο Κέτερινγκ
Σε αυτό το επεισόδιο, πως οι «αριστεροί» πολιτικοί τόσο στην Βρετανία όσο και στην Αμερική στράφηκαν στις τεχνικές που ανέπτυξαν οι εταιρίες για την ικανοποίηση του εσωτερικού εαυτού και τις επιθυμίες του. Τόσο οι «Εργατικοί» του Τονι Μπλερ όσο και οι «Δημοκρατικοί» του Μπιλ Κλιντον χρησιμοποίησαν τα ίδια φοκους γκρουπ που ανακαλύφτηκαν από τους ψυχαναλυτές για την ανάληψη εξουσίας. Ξεκίνησαν να προσκολλούν τις πολιτικές στις βαθιές επιθυμίες και συναισθήματα των ανθρώπων με τον τρόπο που ο καπιταλισμός είχε μάθει να τους προσκολλά τα προϊόντα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία μία νέα κουλτούρα μάρκετινγκ και πολιτικής αναδύθηκε η οποία επέτρεπε στους πολιτικούς να πιστεύουν ότι δημιουργούν μία νέα και βελτιωμένη μορφή της δημοκρατίας.

 

THE EVILNESS OF POWER

Ακόμα ένα καταπληκτικό ντοκιμαντέρ που καταπιάνεται με τα επίπεδα ελέγχου της εξουσίας και το πως αυτή εφαρμόζεται επάνω μας από τη στιγμή της γέννησης μας και σε ολόκληρη την διάρκεια της ζωής μας. Πώς η ιεραρχία βοηθά στη διατήρηση του καθεστώτος πάντα με την βοήθεια του κράτους και των εταιριών. Ωμό, σε κάποια σημεία ,απότομο σε άλλα ,αλλά ουσιαστικό και με βάθος για αυτόν που έχει το κουράγιο να παρακολουθήσει. Άλλο ένα εργαλείο αφύπνισης της μάζας που συνεχίζει να κοιμάται και να υπακούει..

Διάρκεια: 1 ώρα, 32 λεπτά

 

ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗΣ

Το Δεκέμβριο του 2001 στο Μπουένος Άιρες, μεγάλες λαϊκές μάζες κατευθύνονται προς την ιστορική πλατεία «Πλάσα δε Μάγιο.» Η Αργεντινή μία από τις πλουσιότερες οικονομίες στο παρελθόν, έχει χρεοκοπήσει. Η κυβέρνηση έχει παραιτηθεί και ο Πρόεδρος της Αργεντινής Φερνάντο Δε Λα Ρούα διαφεύγει από το Προεδρικό Μέγαρο με ελικόπτερο μέσα στη θύελλα του οργισμένου λαού που συγκρουόταν με την αστυνομία, έσπαγε τράπεζες, λεηλατούσε σούπερ μάρκετ και φώναζε μαζικά «Να φύγουν όλοι!».

Η κοινωνική έκρηξη του 2001, ήταν το τέλος ενός νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου διάρκειας 10 ετών και άφησε πίσω της 35 νεκρούς (δολοφονημένους από την αστυνομία και τους ιδιωτικούς φρουρούς των τραπεζών), 30.000 παράπλευρες απώλειες (ανθρώπους που αυτοκτόνησαν, η υπέστησαν καρδιακά και εγκεφαλικά επεισόδια), και περίπου 20.000.000 ανθρώπους (πάνω από το μισό του πληθυσμού) βουτηγμένους στην φτώχεια και τη μιζέρια.

Σχεδόν 10 χρόνια μετά, ο Γιώργος Αυγερόπουλος, που είχε εργαστεί στην Αργεντινή το 2001-2002 κατά την περίοδο της κρίσης, επιστρέφει για μια νέα αυτοψία στην οικονομία, την πολιτική και την κοινωνική κατάσταση της χώρας.


Διάρκεια: 1 ώρα, 50 λεπτά

DEBTOCRACY

Όταν η δημοκρατία υποτάχθηκε στο χρέος

Για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ένα ντοκιμαντέρ με παραγωγό το θεατή. Το DEBTOCRACY αναζητά τα αίτια της κρίσης χρέους και προτείνει λύσεις που αποκρύπτονται από την κυβέρνηση και τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το ντοκιμαντέρ θα διανέμεται δωρεάν από τα τέλη Μαρτίου χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης και θα υποτιτλιστεί σε τουλάχιστον τρεις γλώσσες.

Ο Αρης Χατζηστεφάνου και η Κατερίνα Κιτίδη μιλούν με οικονομολόγους, δημοσιογράφους και προσωπικότητες από όλο τον κόσμο περιγράφοντας τα βήματα που οδήγησαν την Ελλάδα στην παγίδα του χρέους- τη χρεοκρατία. Το DEBTOCRACY παρακολουθεί την πορεία χωρών όπως ο Ισημερινός, που δημιούργησαν Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου αλλά και την αντίστοιχη προσπάθεια που ξεκίνησε στην Ελλάδα.

Στο Debtocracy μιλούν, μεταξύ άλλων, οι ακαδημαϊκοί Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Σαμίρ Αμίν, Κώστας Λαπαβίτσας και Ζεράρ Ντιμενίλ, ο φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού, ο επικεφαλής της επιτροπής λογιστικού ελέγχου του Ισημερινού Ούγκο Αρίας, ο πρόεδρος του CADTM Ερίκ Τουσέν, ο Αργεντίνος σκηνοθέτης Φερνάντο Σολάνας, δημοσιογράφοι όπως o Άβι Λιούις (συγγραφέας/σκηνοθέτης του ντοκιμαντέρ The Take – Η κατάληψη) και ο Ζαν Κατρμέρ (Liberation). Ακόμη προσωπικότητες όπως ο Μανώλης Γλέζος και η αντιπρόεδρος του γερμανικού κόμματος Die Linke Ζάρα Βάγκενκνεχτ.

Τη μουσική επένδυση προσφέρει ο Γιάννης Αγγελάκας και επιστημονική επιμέλεια έχει ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης.

Την παραγωγή του DEBTOCRACY ανέλαβε η εταιρεία BitsnBytes. Το μοντάζ υπογράφει ο Άρης Τριανταφύλλου.

Σε αυτή την προσπάθειά ζητάμε τη βοήθειά σου. Οι δημιουργοί του DEBTOCRACY εργάστηκαν αφιλοκερδώς αλλά τα έξοδα ανέρχονται ήδη σε χιλιάδες ευρώ. Προκειμένου να αποφύγουμε κάθε είδους εξαρτήσεις απευθυνόμαστε σε συνδικάτα και εργατικές ενώσεις. Κυρίως όμως απευθυνόμαστε σε πολίτες που θέλουν να γίνουν συμπαραγωγοί. Ενίσχυσε και εσύ την παραγωγή ενός ανεξάρτητου ντοκιμαντέρ, καταθέτοντας όσα χρήματα επιθυμείς μέσω Paypal ή σε τραπεζικό λογαριασμό. Όσοι το επιθυμούν θα αναφέρονται ως συμπαραγωγοί.

O Αρης Χατζηστεφάνου είναι δημιουργός της εκπομπής Infowar στο Ρ/Σ Σκάι και αρχισυντάκτης του Thepressproject.gr

H Κατερίνα Κιτίδη είναι αρχισυντάκτρια του tvxs.gr και του τηλεοπτικού Infowar.

Διάρκεια: 1 ώρα, 14 λεπτά

ΤΙ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ?

Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ντοκιμαντέρ δημιούργησε για τη σουηδική τηλεόραση η δημοσιογράφος Αλεξάνδρα Πασχαλίδου, με θέμα την οικονομική κρίση στην Ελλάδα.

Το ντοκιμαντέρ με τίτλο "Τι τρέχει με τους Έλληνες;", ξεκινά με την εικόνα μιας παιδοψυχολόγου, η οποία ξεσπά σε κλάματα περιγράφοντας τις δύσκολες καταστάσεις που αντιμετωπίζει η χώρα μας, υπό τους ήχους του περίφημου "λεφτά υπάρχουν", του Γιώργου Παπανδρέου.

Από τη χλιδή των Ολυμπιακών Αγώνων στα πρόθυρα της πτώχευσης

Το ερώτημα "πώς φτάσαμε από τη μέθη του Euro και των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στα σημερινά χάλια" τίθεται επιτακτικά για άλλη μια φορά.

Η δημοσιογράφος περιηγήθηκε στους δρόμους της Αθήνας, καταγράφοντας τα λουκέτα και τα άδεια καταστήματα, το κίνημα των "Αγανακτισμένων" και την οργή των πολιτών, που βλέπουν τα εισοδήματά τους να μειώνονται, τους φόρους να πολλαπλασιάζονται και την ακρίβεια να θεριεύει.

Κατέγραψε ακόμα την αντίθεση των εικόνων ανάμεσα στα μπουζούκια το βράδυ του Σαββάτου, που θυμίζουν κάτι από τη "φούσκα" που όλοι ζήσαμε στο παρελθόν και τους έρημους δρόμους της Αθήνας, σε ώρες αιχμής.

Στο ντοκιμαντέρ βλέπουμε μεταξύ άλλων την βουλευτή του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη, η οποία αναλύει το πώς φτάσαμε ως εδώ, ρίχνοντας ευθύνη στους αστούς αλλά και στους μικροαστούς, τον εκδότη και δημοσιογράφο Γιώργο Κύρτσο, ο οποίος κατηγορεί την Ευρώπη για τη στάση της αλλά και τους πολιτικούς μας, που δεν ύψωσαν το ανάστημά τους, αλλά και την... Ελένη Μενεγάκη.

Φιλοξενούνται ακόμα δηλώσεις της υπουργού Παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία δηλώνει ότι κάθε Έλληνας πληρώνει στην προσωπική του ζωή την ήττα της πολιτικής από την οικονομία.

Οικογένειες που ζουν στο σκοτάδι

Γροθιά στο στομάχι, είναι οι σκηνές, όπου η δημοσιογράφος επισκέπτεται οικογένεια, που ζει χωρίς ρεύμα και δεν στέλνει τα παιδιά στο σχολείο, καθώς ο πατέρας έχασε και τις δυο δουλειές που είχε.

Στο κοινωνικό παντοπωλείο, η δημοσιογράφος συναντά ανθρώπους που ζουν χάρη σε αυτό, αλλά νιώθουν συντετριμμένοι. Ένας από αυτούς ξεσπά σε κλάματα μπροστά στην κάμερα, όταν αναφέρει το ύψος της σύνταξής του.

Το ντοκιμαντέρ κλείνει με μια εικόνα της Ακρόπολης με φόντο το ηλιοβασίλεμα, υπογραμμίζοντας την ομορφιά της χώρας μας που αντέχει στο σκοτάδι της οικονομικής ανέχειας και την δημοσιογράφο μπροστά από τη Βουλή να αναρωτιέται που θα οδηγηθεί η Ελλάδα, την ώρα που η κρίση εξαπλώνεται σε ολόκληρη την ευρωζώνη.

Διάρκεια: 58 λεπτά

CATASTROIKA (2012)

Ήταν αρχές του 1989 όταν ο Γάλλος ακαδημαϊκός Ζακ Ρουπνίκ κάθισε μπροστά στον υπολογιστή του προκειμένου να ετοιμάσει μια έκθεση για την πορεία των τελευταίων οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Σοβιετική Ένωση του Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Και ο όρος που σκαρφίστηκε για να περιγράψει τον επιθανάτιο ρόγχο μιας αυτοκρατορίας άκουγε τότε στο όνομα Καταστρόικα. Στα χρόνια του προέδρου Γιέλτσιν, όταν η Ρωσία πραγματοποιούσε ίσως το μεγαλύτερο και πιο αποτυχημένο πείραμα ιδιωτικοποιήσεων στην ιστορία της ανθρωπότητας, δημοσιογράφοι του Γκάρντιαν έδωσαν άλλο νόημα στον όρο του Ρουπνίκ. Η καταστρόικα έγινε συνώνυμο της ολοκληρωτικής διάλυσης μιας χώρας από τις δυνάμεις της αγοράς, του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των πολιτών της. Μονάδα μέτρησης της Καταστρόικα ήταν πλέον η ανεργία, η κοινωνική εξαθλίωση, η μείωση του προσδόκιμου ζωής αλλά και η δημιουργία μιας νέας κάστας ολιγαρχών που αναλαμβάνει την εξουσία της χώρας. Λίγα χρόνια αργότερα η αντίστοιχη επιχείρηση μαζικών ιδιωτικοποιήσεων στην ενοποιημένη Γερμανία, που σήμερα παρουσιάζεται ως πρότυπο για την Ελλάδα, δημιούργησε εκατομμύρια ανέργους και ορισμένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Αυτή ακριβώς η καταστρόικα έρχεται τώρα και στην Ελλάδα, την «τελευταία σοβιετική δημοκρατία της Ευρώπης», όπως αρέσκονται να την χαρακτηρίζουν οι βουλευτές και οι υπουργοί της «σοσιαλιστικής» μας κυβέρνησης. Είναι η λογική συνέπεια και συνέχεια της «χρεοκρατίας» και ως εκ τούτου η λογική συνέχεια του πρώτου μας ντοκιμαντέρ που αναζητούσε τις αιτίες που δημιούργησαν την κρίση χρέους στην Ελλάδα και ολόκληρη την ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Η Καταστρόικα όμως δεν είναι μια ασθένεια που χτυπά μόνο όσες χώρες αλλάζουν ριζικά το οικονομικό τους σύστημα, όπως η Ρωσία, ούτε χώρες που τελούν υπό άτυπη οικονομική κατοχή. Ίσως μάλιστα οι πιο αποτυχημένες μορφές ιδιωτικοποιήσεων να συνέβησαν σε οικονομικές υπερδυνάμεις που θεωρητικά είχαν την οικονομική ισχύ να ελέγξουν τις αρνητικές επιπτώσεις.

Την Καταστρόικα τη συναντάς στη μεταθατσερική Βρετανία, που έβλεπε τους πολίτες της να σκοτώνονται σε δυστυχήματα στα ιδιωτικοποιημένα δίκτυα σιδηροδρόμων. Τη βρίσκεις στα ιδιωτικά ταχυδρομεία της Ολλανδίας, όπου οι ταχυδρόμοι σου χτυπάνε την πόρτα δυο και τρεις φορές τς ημέρα. Κατά μια έννοια την εντόπιζε κανείς ακόμη και στην Καλιφόρνια, που άφησε τους κατοίκους της χωρίς ρεύμα όταν απελευθέρωσε την αγορά ενέργειας αφήνοντας το δίκτυο χωρίς κεντρικό δημόσιο έλεγχο.

Σε καμία περίπτωση όμως οι επιπτώσεις δεν είναι τόσο άμεσες και τόσο τρομακτικές όσο στις χώρες που έχουν πέσει στην παγίδα ξένων δανειστών και υποχρεώνονται να προχωρήσουν σε μαζικές αποκρατικοποιήσεις. Η διαδικασία ξεπουλήματος που θα ακολουθηθεί στην Ελλάδα έχει δοκιμαστεί αρκετές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις. Οι ίδιοι άνθρωποι που αναλάμβαναν το ξεπούλημα δημοσίων επιχειρήσεων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής έχουν στήσει σήμερα τα γραφεία τους σε χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας – και οι καλύτεροι από αυτούς βρίσκονται εδώ και μήνες στην Αθήνα.

Η διαδικασία ακολουθεί πάντα τα ίδια ακριβώς βήματα: Αρχικά οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ξεκινούν μια άγρια επίθεση εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων, οι οποίοι εμφανίζονται ως υπεύθυνοι για όλα τα οικονομικά δεινά της χώρας. Ο μύθος του υπερδιογκωμένου δημόσιου τομέα συχνά βασίζεται στη διαστρέβλωση στοιχείων από οργανισμούς που στηρίζονται (σε) και στηρίζουν την εκάστοτε κυβέρνηση. Παράλληλα συγκεκριμένοι δημόσιοι οργανισμοί εγκαταλείπονται συνειδητά στη μοίρα τους, εξοργίζοντας τους πολίτες με την αναποτελεσματικότητά τους. Και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την πώληση ακόμη και των κερδοφόρων δημόσιων οργανισμών σε ένα κλάσμα της αξίας τους.

Η ομάδα της Καταστρόικα ταξιδεύει ήδη σε αρκετά σημεία του πλανήτη συλλέγοντας εικόνες, πληροφορίες και υλικό για τα προγράμματα ιδιωτικοποιήσεων που ακολουθήθηκαν στις πιο αναπτυγμένες χώρες της γης. Ο απολογισμός δεν είναι ποτέ άσπρος ή μαύρος. Το παλιό σχήμα του «κοινωνικού χαρακτήρα» του δημοσίου τομέα απέναντι στον απάνθρωπο πρόσωπο της ελεύθερης αγοράς είναι εξίσου απλουστευτικό με τις θεωρίες του Μίλτον Φρίντμαν για την ανάγκη να ιδιωτικοποιήσουμε και τον αέρα που αναπνέουμε. Η περίπτωση της Ελλάδας όμως ξεπερνά την απλή θεωρητική συζήτηση για το ρόλο του κράτους στην οικονομία.

Για άλλη μια φορά το ντοκιμαντέρ, θα κυκλοφορήσει στο Ιντερνετ χωρίς δικαιώματα χρήσης και αναμετάδοσης. Η δωρεάν διάθεση της Catastroika δεν αποτελεί απλώς «υποχρέωσή» μας απέναντι στους συμπαραγωγούς μας. Είναι βαθύτερη ιδεολογική και, αν θέλετε, φιλοσοφική πεποίθησή μας ότι κάθε προϊόν πνευματικής δημιουργίας πρέπει να είναι ελεύθερα διαθέσιμο σε όλους. Το σημερινό οικονομικό σύστημα, ενώ στηρίζεται όλο και περισσότερο στην παραγωγή και τη διαχείριση πληροφορίας, αδυνατεί από τη φύση του να βρει έναν τρόπο για να εξασφαλίσει την ανταμοιβή των δημιουργών πληροφορίας. Πρόκειται, ίσως για ένα ακόμη ένα αδιέξοδο στη διαδικασία ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων της οικονομίας, που σύντομα θα απειλήσει τα θεμέλια του κυρίαρχου συστήματος. Γιατί, ως γνωστόν, κάθε σύστημα που εμπόδισε την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων κατέρρευσε –ρωτήστε και τους φεουδάρχες.

Διάρκεια: 1 ώρα, 27 λεπτά

ZEITGEIST III - MOVING FORWARD 2011

Το Zeitgeist: Moving Forward (Προχωρώντας Μπροστά), του σκηνοθέτη Peter Joseph, είναι ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ έργο το οποίο παρουσιάζει μια πρόταση για την απαιτούμενη μετάβαση και αλλαγή σε ένα διαφορετικό από το σημερινό κοινωνικοοικονομικό σύστημα το οποίο διέπει το σύνολο της παγκόσμιας κοινωνίας. Αυτό το ντοκιμαντέρ διαπερνά όλα τα θέματα πολιτιστικού σχετικισμού και την παραδοσιακή ιδεολογία για να προχωρήσουμε μέχρι το πυρήνα, τα εμπειρικό πεδίο στο οποίο αποδίδονται οι ιδιότητες της ανθρώπινης και κοινωνικής επιβίωσης, προεκτείνοντας τους αμετάβλητους φυσικούς νόμους σε ένα νέο βιώσιμο κοινωνικό παράδειγμα που ονομάζεται "οικονομίας βασισμένη σε πόρους ".

Αυτή η ταινία παρουσιάζει συνεντεύξεις εμπειρογνωμόνων στους τομείς της δημόσιας υγείας, της ανθρωπολογίας, νευροβιολογία, την οικονομία, την ενέργεια, τεχνολογία, κοινωνικές επιστήμες και άλλα θέματα που αφορούν την κοινωνική λειτουργία και τον πολιτισμό. Τα τρία κεντρικά θέματα του έργου είναι ανθρώπινη συμπεριφορά, Νομισματικά Οικονομικά, και Εφαρμοσμένες Επιστήμες. Βάλτε τα όλα μαζί και το έργο δημιουργεί ένα μοντέλο κατανόησης της τρέχουσας κοινωνικής συμπεριφοράς και γιατί είναι ζωτικής σημασίας να κινηθούμε έξω από αυτό - σε συνδυασμό με μια νέα, ριζοσπαστική, αλλά και την πρακτική κοινωνικής προσέγγισης που βασίζεται σε προηγμένες αντιλήψεις που θα λύσει τα σημερινά κοινωνικά δεινά που αντιμετωπίζει ο κόσμος σήμερα .

Ένα από τα μοναδικά χαρακτηριστικά αυτού του έργου, που το ξεχωρίζει σε δομή από τα περισσότερα ντοκιμαντέρ, είναι ότι έχει μια παράλληλη δραματική / κινηματογραφική θεματολογία, με αξιοσημείωτους ηθοποιούς, που "ερμηνεύουν" τη πλοκή με διάφορες χειρονομίες που σχετίζονται με το γενικό μήνυμα της ταινίας. Το έργο επίσης χρησιμοποιεί έντονα πολλές 2D και 3D οπτικά αποσπάσματα / κινούμενα σχέδια, ενώ επιστρέφει με το πρότυπο, παραδοσιακό προσανατολισμό ενός ντοκιμαντέρ σαν θεμέλιο του.

Διάρκεια: 2 ώρες, 41 λεπτά

THE MONEY MASTERS

To ντοκυμαντέρ για τον έλεγχο του χρήματος απο τους Διεθνείς τραπεζίτες.

Αναλύει ολόκληρη την ιστορία πίσω από την τρέχουσα οικονομική κρίση και το πώς ο στόχος για παγκόσμιο οικονομικό έλεγχο κρύβεται πίσω από μια πολύ μικρή αλλά παρόλα αυτά πανίσχυρη «συμμορία» τραπεζιτών η οποία δρα ανενόχλητη πέρα από κάθε νόμο και κάθε κυβέρνηση.

Διάρκεια: 3 ώρες, 27 λεπτά